امشب در غم از دست دادن عزت ایران و شهادت مظلومانه فرزندش بانگ الله اکبر سر می‌دهیم

1348/10/11

ساعت ۱۰ امشب، ساعت باشکوه فریاد آزادی است. ساعت پچپچه را نجوا کردن و نجوا را فریاد. ساعت نعره زدن بر سر استبداد. ساعت ۱۰ امشب ایرانیان یک صدا خدای بزرگ را صدا می زنند. برای آزادی. برای رهایی!
راهی باید زد. آهی باید کشید. فریادی که ندای تمام دردهایمان باشد. گلوی من خونین است. صدای تو مجروح است. شب به پنجره پنجه می زند. با این همه درد مشترک من و تو آزادی است. آزادی را فریاد کن! چنانکه ژاله کرد. چنانکه محمد مختاری. غافلان همسازند، پس من و تو را چه باک که زندگی بدون آزادی شرمساری است و سرافکندگی!
راهی باید زد. آهی باید کشید. و خدا را فریاد باید کرد. الله اکبر باید گفت! الله اکبر باید گفت تا همسازان محتاط در مرز آفتاب شاید که بیدار شوند. الله اکبر باید گفت که تباهی از درگاه بلند آرزوهایمان اینک زبانه می کشد. که ژاله را خصمانه به خاک و خون کشیدند و اینک جنازه اش که به یغما می رود!
راهی باید زد. فریادی باید کشید. سرودی باید خواند. فریادی باید کشید که سرزمینمان به زیر پای استبداد لگدمال می شود. الله اکبر! الله اکبر که استبداد رفتنی است اگر من و تو ما بشویم. الله اکبر که غافلان همسازند و کودکان طوفان! الله اکبر که جانمان به تنگ آمده است. که غافلان مردگانند و اینک مردگانی که در هیئت زندگان خورشید را به بند می کشند. که حتی جنازه " کاشفان فرو تن " بیداری مان را می دزدند.
فریادی باید کشید. که فریاد من و تو سرود سبز آزادی است. که الله اکبر این شبها، صلت قصیده آزادی است. که الله اکبر من و تو، فریاد تمام زندانیانی است که اینک آزادی را مومنانه فریاد می کنند. الله اکبرهای من و تو امشب خونخواهی سهراب است و ژاله و ندا.
الله اکبر را فریاد کن برادر!
الله اکبر را فریاد کن خواهر!
الله اکبر را فریاد کن امشب پدر، مادر!
الله اکبر را فریاد کن " که پرواز کبوتر ممنوع است! "
الله اکبر را فریاد کن که ژاله را بی رحمانه کشتند و پیکرش را دزدیدند و ننگ بی شرافتی خود را بر او خواندند.
الله اکبر را فریاد کن که محمد مختاری جرمش جوانی بود.
الله اکبر را فریاد کن که ندا جرمش زندگی بود.
الله اکبر را فریاد کن که سهراب را به گناه آزادی کشتند.
الله اکبر را فریاد کن که حق ما داغ و درفش و گلوله نیست.
الله اکبر را فریاد کن که حق ما آزادی است!
الله اکبر را فریاد کن که " چتر ترس گشوده است به شب! " و گلوله است که سینه گل سرخ نشسته است.
الله اکبر را فریاد کن که " دست خسته آزادی روز نجات را خط می کشد همواره به حبس خویش! "
الله اکبر را فریاد کن! باشد که به بانگ تو آزادی بار دیگر به سوی میهن آغوش بگشاید.
قرارمان ساعت آزادی. قرارمان الله اکبر. قرارمان لب لبریز پنجره، پشت بام. قرارمان ساعت ۱۰. قرارمان آسمان باز. قرارمان تک تک ناله هایی که شعله خواهند کشید همه سیاهی را. که زندگانی شعله می خواهد! قرارمان پچپچه هایی که ناله می شوند. ناله هایی که فریاد می شوند. فریادهایی که نعره می شوند. نعره هایی که آوار می شوند. و فرو می ریزند دیوار سیاه استبداد. قرارمان امشب، ساعت ۱۰. قرارمان الله اکبر!