تاریخ انتشار: ۲۶ اردیبهشت ۱۳۹۰, ساعت ۱۶:۵۵
درخواست چندباره نوری زاد از رهبری: زندانیان سیاسی را آزاد کنید
جرس: محمد نوری زاد در نامه ای به رهبر جمهوری اسلامی با اشاره به سختی های زندان انفرادی، بار دیگر خواستار آزادی زندانیان پس از انتخابات شده است.
در این نامه که در وبسایت این نویسنده منتشر شده، آمده است: یکی از تلخ ترین ساعت ها و حتی ثانیه های زندان ، لحظه ها و روزهای انفرادی است . در یک فضای تنگ ، و ارعابی هایل ، و بلاتکلیفی عذاب آور، و اضطرابی گسترده، و نگرانی وسیع، و آشوبی درهم پیچیده ، و تلخکامی آشوبنده، و ترسی فراگیر، و امیدی که به سستی تار مو گراییده، و بی خبری و بی کسی و بی پناهی روح خراش ، و حالت ها و وضعیت های آمیخته به نفرت و ترس ، و آینده ای که به دره ای از بیچارگی درافتاده است . دره ای که در ته آن ، رودخانه ای از تیزاب سلطانی و اسیدهای ساینده در حرکت است .
وی با تشریح سلول انفرادی می افزاید: سلول انفرادی به خودی خود شکنجه است . فرد زندانی – هرکه هست باشد- در سلول انفرادی ، ساعت به ساعت می فرساید و آب می شود . یکی از حقوقی که از زندانیان سیاسی ، به ناجوانمردانه ترین شکل زیر پا نهاده می شود ، محاسبه ی یکسان سلول انفرادی با بند عمومی است .
من هرچه در توان داشتم ، از همان درون زندان ، دراین خصوص گفتم و نوشتم . درآخرین دیدارم با دادستان تهران – حدودا دوهفته ی پیش – به همین مهم اشاره کردم . با این همه ، مرا چاره ای نیست که به نمایندگی از همه ی زندانیانی که حقوقشان به هیچ گرفته می شود ، به این ظلم آشکار اشاره کنم . شخصا به دادستان تهران گفتم : اگر خود شما یا یکی از قضات صاحب رای شما ، تنها یک روز از هول و هراس زندان انفرادی را ” درک” می کردید ، به محض بیرون آمدن ، همان یک روز را معادل صدروز محاسبه می کردید . علت این ظلم مستمر هیچ نیست الا این که قانون گذار ، مطلقا خود به این مهم واقف نیست .
نوری زاد درخواست خود از رهبر جمهوری اسلامی را در دو مرحله عنوان می کند: آزادی همه ی زندانیان بعد از انتخابات است . اگر این درخواست ناشدنی است ، ناگزیر دست به دامان ترمیم همان حقوق نادیده گرفته شده می برم .این که حضرت ایشان در فرمانی جامع الاطراف ، دستور فرمایند تا : تحمل یک روز زندان انفرادی ، حداقل معادل ده روز محاسبه شود . که اگر این مهم رخ بدهد ، بسیاری از جوانان و زندانیان این روزهای عرصه ی سیاست ، به آغوش خانواده های خود باز خواهند گشت. رهبر ما خود طعم زندان و تبعید را چشیده اند و از هول و هراس انفرادی خبر دارند . بدیهی است که بی توجهی به این حق دور انداخته شده ، ما را بدهکار جوانان و دیگرانی خواهد کرد که : در سرای دیگر ، و یا حتی درهمین دنیا ، طلب خود را مطالبه خواهند کرد .
وی در خاتمه می پرسد که آیا صدای مظلومیت زندانیان طلبکار ما به گوش قانونگذاران دستگاه قضا و رهبری می رسد؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر