چکیده : کاش برای این سوال جواب قانع کننده ای داشتند که این همه هراس از جمعی که در خانه یک زندانی سیاسی قرآن و دعا می خواند برای چیست ؟ و این همه آزار و فشار بر روی خانواده ها که از حداقل حقوق شرعی و قانونی خود مانند تماس تلفنی عزیزانشان و نیز ملاقات حضوری با آنان ماه هاست که محرومند و فشار بر روی بستگان و وابستگان این خانواده ها از چه روست. آیا فتوای جدید مبنی بر حرمت خواندن قرآن و دعا و نماز در خانه زندانیان سیاسی منتقد دولت و رویه های غلط و انحرافی جاری در کشور صادر شده که ما از آن بی خبریم؟ آیا علی (ع) حقوق مخالفش را از بیت المال قطع می کرد و خانواده او را در تنگنا قرار می داد و انفاق کنندگان به آنان را مورد بازجویی و مذمت قرار می داد؟
خانواده‌های زندانیان سیاسی بار دیگر در نامه‌ای خطاب به علما و مراجع تقلید، آنها را در جریان وضعیت زندانیان و خانواده‌های ایشان قرار دادند و از آنها پرسیدند: آیا فتوای جدید مبنی بر حرمت خواندن قرآن و دعا و نماز در خانه زندانیان سیاسی منتقد دولت و رویه های غلط و انحرافی جاری در کشور صادر شده که ما از آن بی خبریم؟ و آیا کمک به خانواده هایی که سرپرست خانواده شان به ستم اسیر گشته و بعضی از کار بی کار گشته و بعضی کارمندان رسمی دولت در کمال تعجب حقوق ماهیانه شان قطع شده، و بعضا دچار مشکلات معیشتی شده اند، گناه کبیره و مستوجب عقوبت در همین دنیاست؟به گزارش کلمه، در این نامه، خانواده زندانیان همچنین از مراجع پرسیده‌اند: آیا علی (ع) که هنوز شیرینی حکومت عادلانه اش در کام ایرانیان دوستدار عدل علوی باقی است، حقوق مخالفش را از بیت المال قطع می کرد و خانواده او را در تنگنا قرار می داد و انفاق کنندگان به آنان را مورد بازجویی و مذمت قرار می داد؟
متن کامل این نامه دردمندانه را که نسخه ای از آن در اختیار کلمه قرار گرفته، در ادامه می خوانید:
خدمت مراجع بزرگوار و علمای اعلام
سلام علیکم و علی عبادالله الصالحین
خدای را شاکریم که ما را به آیین مسلمانی آشنا کرد و رسالت مصطفوی و سیره نبوی و عدالت علوی را از طریق ائمه طاهرین و پس از آن به واسطه علما و بزرگوارانی وارسته و متخلق به اخلاق محمدی(ص) به ما شناساند.
خدای را شاکریم که به آیین مسلمانی تربیت شدیم و قدر گوهر انسانیت خویش شناختیم و برای پاس داشت همه حقوق انسانی و شرعی خود مهیا گشتیم.
حضرات علمای اعلام و مراجع گرانقدر
ما خانواده های زندانیان سیاسی پس از انتخابات تا کنون طی نامه های سرگشاده خدمت شما بزرگواران، مسئولین دستگاه قضائی و تقنینی و قاطبه ملت ایران از دردها و آلامی با شما سخن گفته ایم که تنها درد ما نیست بلکه درد یک ملت تحقیر شده و آسیب دیده و از آن فراتر درد جمیع آزاداندیشان عالم است.
از مصائبی که بر ما و عزیزان دربندمان گذشته و می گذرد بسیار گفته و نوشته ایم و شکوائیه ها و عریضه ها و رنج نامه ها تقریر کرده ایم و علیرغم اصرار بعضی مدعیان، هیچ گاه نخواستیم باور کنیم که روشنگری هایمان کاری عبث و بیهوده است.
ما به اثرگذاری این گونه شیوه های مدنی ایمان داریم چرا که پاسخش را پیش از این که از جانب مخاطبان اصلی نوشته ها و گفته هایمان بگیریم، از نیروهای امنیتی نظام اسلامی مان با واکنش های تند عصبی می گیریم.
دستگاه امنیتی که باید به دنبال استقرار امنیت در کشور عزیزمان باشد و نیست و ما هر روز با جلوه جدیدی از خشونت و ترور در خیابان ها مواجه می شویم که در عوض اهتمام به جلوگیری از آن، شاهد یورش خشم گنانه و کینه توزانه به خانه های امن شهروندان متدینی می شویم که جرمشان گاه تنها ابراز هم دردی با ماست.
حضرات آیات عظام
ما شاگردان مکتب زهرا(س) و علی (ع) هستیم و کتابمان قرآن است. ما به خواندن کتاب وحی عادت داریم و عمل کردن به آیه آیه آن را تمرین می کنیم تا آداب مسلمانی مان موجب نشر اسلام عزیز شود نه زور و فشار متأثر از نادانی مان.
خانواده زندانی سیاسی از زمان رژیم گذشته تا امروز سلاحش بکا بوده که در متن دعا به کارش آمده و ما نیز بیش از یک سال است که قرآن می خوانیم و دعا می کنیم و به درگاه خالقمان شکوه از ستم می بریم و تضرع کنان عزت عزیزان مان و پایداری خودمان را طلب می کنیم.
اما ظاهراً این همه به مذاق آقایان خوش نمی آید که پس از فشارهایی که تا کنون به خود ما برای تعطیلی این جلسات قرآن داشته اند اخیرا جسارت نموده با احضار و تهدید وبازداشت همراهان ما، آنان را به مخاطره انداخته اند که به قصد خیر انجام وظیفه مسلمانی نموده و از ما و فرزندان دور افتاده از پدر و والدین پیرو بیمار دردمند دوری از فرزند، دلجویی می کنند و دعای خیرشان را هدیه مستمری برای قوت قلب ما مظلومان قرار داده اند!
کاش برای این سوال جواب قانع کننده ای داشتند که این همه هراس از جمعی که در خانه یک زندانی سیاسی قرآن و دعا می خواند برای چیست ؟ و این همه آزار و فشار بر روی خانواده ها که از حداقل حقوق شرعی و قانونی خود مانند تماس تلفنی عزیزانشان و نیز ملاقات حضوری با آنان ماه هاست که محرومند و فشار بر روی بستگان و وابستگان این خانواده ها از چه روست.
بزرگواران مقوّم دین و دین داری در سرزمین ما
ما خانواده های زندانیان سیاسی پس از همه رنج هایی که براثر انواع تهمت ها، دروغ ها، تزویرها، نیرنگ ها و رفتار و گفتار منافقانه و تحقیرها که بر خود و عزیزانمان از طرف سردمداران خشونت و کینه توزی طی این یک سال و نیم تحمل کرده ایم، بسیار متأسفیم که می بینیم دایره این ایذاء و اذیت ها از خانواده های زندانیان سیاسی به فراتر از آن کشیده شده و مردان و زنان و جوانانی که وظیفه انسانی و شرعی خود را برای حمایت از خانواده های مظلوم حق طلبانی که تنها جرمشان نقد مشفقانه و اصلاح طلبانه بوده و هست، انجام می داده اند اینک در معرض هجوم و صدمات و لطمات جدی نیروهای امنیتی قرار گرفته اند.
اینک پرسش ما این است که آیا فتوای جدید مبنی بر حرمت خواندن قرآن و دعا و نماز در خانه زندانیان سیاسی منتقد دولت و رویه های غلط و انحرافی جاری در کشور صادر شده که ما از آن بی خبریم؟ و آیا کمک به خانواده هایی که سرپرست خانواده شان به ستم اسیر گشته و بعضی از کار بی کار گشته و بعضی کارمندان رسمی دولت در کمال تعجب حقوق ماهیانه شان قطع شده، و بعضا دچار مشکلات معیشتی شده اند، گناه کبیره و مستوجب عقوبت در همین دنیاست؟
آیا علی (ع) که هنوز شیرینی حکومت عادلانه اش در کام ایرانیان دوستدار عدل علوی باقی است، حقوق مخالفش را از بیت المال قطع می کرد و خانواده او را در تنگنا قرار می داد و انفاق کنندگان به آنان را مورد بازجویی و مذمت قرار می داد؟
چرا باید امروز مدعیان حکومت علوی خانواده های زندانیان سیاسی را در عسروحرج بگذارند و هرگونه کمک مادی و معنوی به ایشان را جرم تلقی کرده مجرمین را تحت پیگرد و فشار قرار دهند.
باید اذعان کنیم که شرفمندی و عزت نفس عزیزان ما و همه خانواده هایشان بسیار بیش از آن است که تمنای کمکی از کسی یا نهادی داشته باشند اما آیا این سیره حسنه رفع گرفتاری های خواهر و برادر دینی و هم نوعانی که اعضای یک پیکرند، در جایی نقض شده که نیروهای امنیتی نظام جمهوری اسلامی به دنبال خیرین با تقوا و بااخلاق می گرددند تا عقوبتشان کنند؟
آیا اینان نمی دانند که خانواده ها تنها با اعلام یک شماره حساب به نام خود می توانند سیل عطاهای کریمانه و متواضعانه مومنین و آزادگان ایرانی را جذب کنند که از قبل آن بتوان بسیار کارهای خیر و انسان دوستانه را سامان دهی کرد؟ کاش می دانستیم این همه هراس از هم دلی های مردم و عطوفت ها و دلجویی های مؤمنانه شان از چه روست!
حضرات آیات و مراجع عظام
ما اینک دردمندانه در ایام غدیریه و در آستانه ماه محرم روضه آل رسول الله (ص) بار دیگر سفره دل در پیشگاه شما باز کردیم تا خدای ناکرده از آن چه بر ما و این مردم شریف می گذرد بی خبر نمانید. چرا که می دانیم گزارش های واژگونه به شما زیاد می رسد و در کنار آن هم البته همه مقلدان شما بزرگواران گزارش گران مستقل و خداترسی هستند که مشاهداتشان را که زندگی ما و مصیبت های ما و حرف دل ماست به شما رسانده و می رسانند. اما لازم دیدیم که چون مجال دیدار حاصل نگشته، از طریق نامه سرگشاده خود مستقیماً حضرات را در جریان ماوقع بگذاریم تا هرگونه صلاح می دانند عمل کنند و ما را نیز از راهنمایی ها و دعای خیر خود فراموش نکنند.
والسلام علیکم ورحمة الله و برکاته
جمعی از خانواده های زندانیان سیاسی
۹/۹/۱۳۸۹
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر